Kidlat ng Silanganan | Dapat Mong Malaman na ang Praktikal na Diyos ay ang Diyos Mismo
Ano ang dapat mong malaman tungkol sa praktikal na Diyos? Ang Espiritu, ang Tao, at ang Salita na bumubuo sa Mismong Praktikal na Diyos, at ito ang tunay na kahulugan na Siya Mismo ang Praktikal na Diyos. Kung kilala mo lamang ang Tao—kung alam mo ang Kanyang mga gawi at pagkatao—subalit hindi alam ang gawa ng Espiritu, o kung ano ang ginagawa ng Espiritu sa katawang-tao, at nagbibigay-pansin lamang sa Espiritu, at sa Salita, at nananalangin lamang sa Espiritu, hindi alam ang gawa ng Espiritu ng Diyos sa praktikal na Diyos, ito ay nagpapatunay na hindi mo kilala ang praktikal na Diyos. Kabilang sa kaalaman sa praktikal na Diyos ang pag-kilala at pagdanas ng Kanyang mga salita, at pagkamkam sa mga patakaran at prinsipyo ng gawa ng Banal na Espiritu, at kung paano gumawa ang Espiritu ng Diyos sa katawang-tao. Samakatuwid, pati, kabilang ba dito ang pagkilala sa bawat pagkilos ng Diyos sa katawang-tao ay pinamumunuan ng Espiritu, at ang mga salita na Kanyang binibigkas ay direktang pahayag ng Espiritu. Kaya, kung nais mong makilala ang praktikal na Diyos, una mo dapat malaman kung paano gumagawa ang Diyos sa sangkatauhan at sa pagka-Diyos; dito, kapalit nito, patungkol sa mga pahayag ng Espiritu, na kung saan kinaabalahan ng lahat.
Ano ang sakop sa pagpapahayag ng Espiritu? Minsan ang praktikal na Diyos ay gumagawa sa sangkatauhan, at kung minsan sa pagka-Diyos—ngunit sa kabuuan, namamahala ang Espiritu sa parehong pagkakataon. Anuman ang diwa sa loob ng mga tao, gayon iyon din ang kanilang panlabas na pagpapahayag. Karaniwan ang gawa ng Espiritu, ngunit mayroong dalawang bahagi sa Kanyang direksyon sa pamamagitan ng Espiritu: Isang bahagi ang Kanyang gawa sa sangkatauhan, at ang iba ay sa Kanyang gawa sa pagka-Diyos. Dapat mong malaman ito nang malinaw. Ang gawa ng Espiritu ay nag-iiba ayon sa mga pagkakataon: Kapag ang Kanyang gawang pantao ay kailangan, ginagabayan ng Espiritu ang gawang pantao na ito, at kapag ang Kanyang banal na gawa ay kailangan, ang pagka-Diyos ay direktang lilitaw upang isagawa ito. Dahil ang Diyos ay gumagawa bilang laman at lumilitaw bilang katawang-tao, pareho Siyang gumagawa sa sangkatauhan at sa pagka-Diyos. Ang Kanyang trabaho sa sangkatauhan ay ginagabayan ng Espiritu, at upang matugunan ang mga pangangailangan ng tao sa katawang-tao, upang mapadali ang kanilang pakikisalamuha sa Kanya, upang hayaan silang makita ang katotohanan at pagka-karaniwan ng Diyos, at upang hayaan silang masaksihan na ang Espiritu ng Diyos ay nagkatawang-tao, at ito ay nabibilang sa tao, naninirahan kasama ng tao, at nakikisalamuha sa tao. Ang Kanyang pagka-Diyos na gawa ay upang magbigay ng buhay sa tao, at gabayan ang mga tao sa lahat mula sa positibong pananaw, magbabago sa katangian ng mga tao at pahintulutan silang tunay na masaksihan ang pagpapakita ng Espiritu sa katawang-tao. Pinakamahalaga, ang paglago sa buhay ng tao ay direktang nakakamit sa pamamagitan ng gawa at mga salita ng Diyos sa pagka-Diyos. Kung tatanggapin lamang ng mga tao ang gawa ng Diyos sa pagka-Diyos, maaari nilang makamit ang mga pagbabago sa kanilang disposisyon, doon lamang sila maaring maging masaya sa kanilang diwa; kung mayroon lamang dagdag dito sa gawa sa sangkatauhan—pagpapastol, tulong, at pagkakaloob sa sangkatuhan ng Diyos—maaaring mapunan ng tao ang kalooban ng Diyos. Kung sila ay susunod sa mga utos, dapat makilala man lang ng mga tao ang praktikal na Diyos na nagkatawang-tao, nang walang pagkalito. Sa ibang salita, dapat maunawaan ng mga tao ang mga alituntunin ng pagsunod sa mga utos. Ang pagsunod sa mga utos ay hindi nangangahulugan ng pagsunod sa mga ito nang walang-bahala o kahit paano, kundi ang pagsunod sa mga ito nang may batayan, may layunin, at may prinsipyo. Ang unang bagay na dapat makamit ay maging malinaw ang iyong mga pananaw. Ang Siya Mismong praktikal na Diyos na binabanggit ngayon ay gumagawa sa parehong sangkatauhan at sa pagka-Diyos. Sa pamamagitan ng pagpapakita ng praktikal na Diyos, ang Kanyang karaniwang gawaing pantao at buhay at ang Kanyang ganap na banal na gawa ay nakamit. Ang Kanyang pagkatao at pagka-Diyos ay pinag-isa, at ang parehong gawa ay[a] naipatupad gamit ang mga salita; ito man ay sa sangkatauhan o pagka-Diyos, binibigkas Niya ng mga salita. Kapag ang Diyos ay gumagawa sa sangkatauhan, Siya ay nagsasalita sa wika ng sangkatauhan, upang magawang magsalamuha at magkaunawaan ang mga tao. Ang Kanyang mga salita ay binigkas nang malinaw, at madaling maunawaan, upang sila ay maibahagi sa lahat ng tao; hindi alintana kung ang mga taong ito ay nagtataglay ng kaalaman, o mababa ang pinag-aralan, silang lahat ay maaring tumanggap ng mga salita ng Diyos. Ang gawa ng Diyos sa pagka-Diyos ay ipinapatupad gamit ang mga salita, ngunit ito ay puno ng probisyon, puno ng buhay, walang-bahid ng pakahulugan ng tao, hindi ito kinabibilangan ng pagnanais ng tao, at ito ay walang limitasyong pantao, ito ay sa labas ng hangganan ng anumang normal na pagkatao; ito, din, ay ipinapatupad nang aktwal, ngunit ito ay ang direktang pahayag ng Espiritu. Kung tatanggapin lamang ng mga tao ang gawa ng Diyos sa sangkatauhan, makokontento ang kanilang sarili pagkatapos sa isang tiyak na hangganan, at sa gayon ay mangangailangan ng pangmatagalang kasunduan, pagpupungos, at disiplina upang magkaroon ng bahagyang pagbabago sa kanila. Kung wala ang gawa o presensiya ng Banal na Espiritu, bagaman, sila ay laging magbabalik sa kanilang lumang pamamaraan; sa pamamagitan lamang ng gawa ng pagka-Diyos na ang mga karamdaman at mga pagkukulang na ito ay maaaring maitama, doon lamang magagawang ganap ang mga tao. Sa halip na patuloy na pagkakasundo at pagpupungos, ang kinakailangan ay positibong probisyon, gamit ang mga salita upang mapunan ang lahat ng mga pagkukulang, ang paggamit ng mga salita upang maipakita ang bawat tayog ng mga tao, ang paggamit ng mga salita upang idirekta ang kanilang mga buhay, ang kanilang binibigkas, ang kanilang bawat pagkilos, upang maihayag ang kanilang mga layunin at hangarin; ito ay ang tunay na gawa ng praktikal na Diyos. At sa gayon, ang iyong saloobin sa praktikal na Diyos ay dapat parehong ihandog sa harap ng Kanyang pagkatao, kinikilala at tinatanggap Siya, at, saka, dapat mo ring tanggapin at sundin ang banal na gawa at mga salita. Ang pagpapakita ng Diyos sa katawang-tao ay nangangahulugang lahat ng gawa at mga salita ng Espiritu ng Diyos ay isinasagawa sa pamamagitan ng Kanyang normal na pagkatao, at gamit ang Kanyang muling binuhay na katawang-tao. Sa ibang salita, ang Espiritu ng Diyos ay parehong gumagabay sa Kanyang gawang katawang-tao at ipinapatupad ang gawa ng pagka-Diyos na nasa katawang-tao, at sa pagkakatawang-tao ng Diyos iyong makikita ang parehong gawa ng Diyos sa sangkatauhan at ang ganap na banal na gawa; ito ay ang tunay na kahalagahan ng pagpapakita ng praktikal na Diyos sa katawang-tao. Kung nakikita mo ito nang malinaw, maaari mong makonekta ang lahat ng iba’t-ibang bahagi ng Diyos, at titigil sa pagpapahalaga sa Kanyang gawa ng gawang pagka-Diyos, at maging sobrang mapanghusga sa Kanyang gawain ng katawang-tao, at hindi ka tutungo sa sukdulan, o kahit na ano mang paglihis. Sa pangkalahatan, ang kahulugan ng praktikal na Diyos ay ang gawa ng Kanyang pagkatao at ng Kanyang pagka-Diyos, ayon sa pagdirekta ng Espiritu, bilang ipinahayag gamit ang Kanyang katawang-tao, kaya’t maaaring makita ng mga tao na Siya ay buhay na buhay at makatotohanan, at tunay at aktwal.
Ang Espiritu ng gawa ng Diyos sa sangkatauhan ay mayroong baitang ng pagbabago. Sa paggawa sa sangkatauhan na maging perpekto, pinahihintulutan Niya ang Kanyang pagiging-tao na makatanggap ng direksyon ng Espiritu, matapos nito ang Kanyang pagiging-tao ay maaaring maglaan at magpastol sa simbahan. Ito ay isang pahayag ng karaniwang gawa ng Diyos. Kaya, kung malinaw mong nakikita ang mga prinsipyo ng gawa ng Diyos sa sangkatauhan, gayon malamang mayroong kang pananaw tungkol sa gawa ng Diyos sa sangkatauhan. Di alintana kung ano pa man, ang Espiritu ng Diyos ay hindi maaaring magkamali. Siya ay tama, at walang kamalian; Siya ay hindi gagawa ng anumang bagay na hindi tama. Ang Banal na gawain ay ang direktang pahayag ng kalooban ng Diyos, na walang panghihimasok ng sangkatauhan. Hindi ito sumasailalim sa pagiging ganap, ngunit direktang mula sa Espiritu. At gayon pa man, Siya ay nakakagawa sa pagka-Diyos dahil sa Kanyang normal na pagkatao; hindi mapapansing kahimahimala, at mukhang ipinapatupad ng isang karaniwang tao; sa simula ang Diyos ay mula sa langit tungo sa lupa upang ipahayag ang mga salita ng Diyos gamit ang katawang-tao, upang ganapin ang gawa ng Espiritu ng Diyos gamit ang katawang-tao.
Ngayon, ang kaalaman ng mga tao sa praktikal na Diyos ay nananatiling masyadong nakakiling sa isang-panig, at ang kanilang pag-unawa sa kahalagahan ng pagkakatawang-tao ay masyado pa rin maliit. Pagdating sa katawang-tao ng Diyos, sa pamamagitan ng Kanyang gawa at mga salita, nakikita ng mga tao ang Espiritu ng Diyos na maraming sakop, na Siya ay napakayaman. Ngunit, hindi alintana, sa huli ang testimonya ng Diyos ay mula sa Espiritu ng Diyos: kung ano ang ginagawa ng Diyos sa katawang-tao, sa mga prinsipyo na Kanyang ginagawa, kung ano ang Kanyang ginagawa sa sangkatauhan, at kung ano ang Kanyang ginagawa sa pagka-Diyos. Ngayon magagawa mong sambahin na ang taong ito, ngunit sa katunayan ikaw ay sumasamba sa Espiritu. Ito man lang kahit papaano ang dapat makamit ng kaalaman ng tao sa pagkatawang tao ng Diyos: ang pagkilala sa substansya ng Espiritu sa pamamagitan ng katawang-tao, ang pagkilala sa banal na gawa ng Espiritu sa katawang-tao at gawaing pantao sa katawang-tao, habang tinatanggap ang lahat ng mga salita ng Espiritu at mga pahayag sa katawang-tao, at nakikita kung paano ginagabayan ng Espiritu ng Diyos ang katawang-tao at ipinapakita ang Kanyang kapangyarihan sa katawang-tao. Na ang ibig sabihin, ang tao ay dumating upang malaman ang Espiritu sa langit sa pamamagitan ng katawang-tao; ang pagpapakita ng praktikal na Diyos Mismo sa tao ay nag-alis ng malabong pananaw ng mga tao sa Diyos; ang pagsamba sa praktikal na Diyos Mismo ay nagpataas ng kanilang pagsunod sa Diyos; at sa pamamagitan ng gawa ng Espiritu ng Diyos sa katawang-tao, at gawa ng tao sa katawang-tao, nakatatanggap ng kaliwanagan ang tao, at pagpapatnubay, at ang mga pagbabago ay nakamit sa kanyang disposisyon sa buhay. Tanging ito ang aktwal na kahulugan ng pagdating ng Espiritu sa katawang-tao, at ito ay mahalaga upang ang mga tao ay maaaring makipag-ugnayan sa Diyos, umasa sa Diyos, at makamit ang pagkilala sa Diyos.
Sa pangunahin, ano ang dapat na maging asal ng mga tao tungo sa praktikal na Diyos? Ano ang iyong alam sa muling pagkakatawang-tao, ng pagpapakita ng Salita sa katawang-tao, ng pagpapakita ng Diyos sa katawang-tao, sa mga gawa ng praktikal na Diyos? At ano ang pangunahing sinasabi ngayon? Ang pagkakatawang-tao, ang pagdating ng Salita sa katawang-tao, at ang pagpapakita ng Diyos sa katawang-tao—dapat maunawaan ang lahat nang ito. Batay sa inyong tayog, at sa panahon, dapat ninyong dahan-dahang maunawaan ang mga isyung ito; sa panahon ng inyong mga karanasan sa buhay, dapat ninyong marahang maunawaan ang mga isyung ito, at dapat magkaroon ng isang malinaw na kaalaman. Ang proseso kung saan nararanasan ng mga tao ang mga salita ng Diyos ay kaparehong proseso kung saan nakikilala nila ang pagpapakita ng mga salita ng Diyos sa katawang-tao. Habang mas nararanasan ng mga tao ang mga salita ng Diyos, mas maraming makikilala sa Espiritu ng Diyos; sa pamamagitan ng pagdanas sa mga salita ng Diyos, nauunawaan ng mga tao ang mga prinsipyo na gawa ng Espiritu at makikilala ang praktikal na Diyos Mismo. Sa katunayan, kapag ginawa ng Diyos na maging perpekto ang mga tao at nakakamit sila, Kanyang pinapaalam sa mga ito ang mga gawa ng praktikal na Diyos; ginagamit Niya ang gawa ng praktikal na Diyos upang ipakita sa mga tao ang aktwal na kabuluhan ng pagkakatawang-tao, at upang ipakita sa kanila na ang Espiritu ng Diyos ay tunay na nagpakita sa harapan ng tao. Kapag ang mga tao ay nakamtan ng Diyos at nagawang perpekto ng Diyos, ang mga pahiwatig ng praktikal na Diyos ay lumupig sa kanila, binago sila ng mga salita ng praktikal na Diyos, at ibinigay ang Kanyang buhay sa kanilang loob, nagpupuno sa mga ito kung ano Siya (ito man ay kung ano Siya na katawang-tao, o kung gaano Siya kabanal), pinupuno sila ng substansya ng Kanyang mga salita, at hinahayaang isabuhay ng mga tao ang Kanyang mga salita. Kapag nahimok ng Diyos ang mga tao, una ay ginagawa Niya ito sa pamamagitan ng paggamit ng mga salita at pagbigkas ng praktikal na Diyos upang makipag-ugnayan sa mga kakulangan ng tao, at upang hatulan at ihayag ang kanilang mapaghimagsik na disposisyon, na nagdudulot sa kanilang makuha ang kanilang kailangan, at ipinapakita sa kanila na ang Diyos ay dumating na sa tao. Higit sa lahat, ang gawain na ginawa ng praktikal na Diyos ay ang pagliligtas sa bawat tao mula sa impluwensya ni Satanas, paglayo sa mga ito mula sa lupain ng karumihan, at pagpawi sa kanilang mga tiwaling disposisyon. Ang pinaka-malalim na kahulugan na nakamit ng praktikal na Diyos ay ang magawa bilang isang halimbawa ng praktikal na Diyos, bilang isang huwaran, at mamuhay na normal na pagkatao, makayanang magsanay ayon sa mga salita at mga kinakailangan ng praktikal na Diyos, nang walang kahit na maliit na paglihis o pag-alis, sinasanay gayunpaman ang Kanyang salita, at nagagawang maabot ang anumang hilingin Niya. Sa ganitong paraan, nakamit mo ang Diyos. Kung ikaw ay nakamtan ng Diyos hindi mo lang taglay ang gawa ng Banal na Espiritu; lalung-lalo na, kung iyong naisasa-buhay ang mga pangangailangan ng praktikal na Diyos. Ang pagkakaroon lamang ng gawa ng Espiritu ay hindi nangangahulugang ikaw ay mayroon nang buhay. Ang susi ay kung kaya mo ba kumilos ayon sa mga pangangailangan ng praktikal na Diyos sa iyo, na siyang kaugnay kung ikaw ay nakatutupad sa paghimok ng Diyos. Ang mga bagay na ito ang pinakamahalagang kahulugan ng gawa ng praktikal na Diyos sa katawang-tao. Na ang ibig sabihin, ang Diyos ay nakalipon ng isang grupo ng tao sa pamamagitan ng tunay at aktwal na pagkakatawang-tao at pagiging matingkad at malabuhay, na nakikita ng mga tao, at siyang tunay na gumagawa ng gawa ng Espiritu sa katawang-tao, at sa pagkilos bilang halimbawa para sa tao sa katawang-tao. Ang pagdating ng Diyos sa katawang-tao ay pangunahing nagpapakita sa mga tao ng tunay na gawa ng Diyos, upang maisakatuparan ang mga walang hugis na Espiritu sa katawang-tao, at hayaan ang mga tao na makita at madama Siya. Sa ganitong paraan, ang mga nagawa Niyang sakdal ay isasabuhay Siya, ang mga ito ay makakamtan Niya, at hahangarin ang Kanyang puso. Kung ang Diyos ay nagsalita lamang sa langit, at hindi aktwal na dumating sa lupa, ang mga tao ay maaring hindi pa rin magawang kumilala sa Diyos, maari lamang silang mangaral ng mga gawa ng Diyos gamit ang walang laman na teyorya, at hindi magkakaroon ng mga tunay na salita ng Diyos. Ang Diyos ay una nang naparito sa lupa upang kumilos bilang isang huwaran at modelo para sa mga taong nakamtan ng Diyos; sa ganitong paraan lamang maaaring makilala ng mga tao ang Diyos, at mahaplos ang Diyos, at makita Siya, at doon lamang sila maaaring tunay na nakamtan ng Diyos.
Mula sa Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)
Mga Talababa:
a. Ang orihinal na teksto ay nagsasabing “at ang dalawa ay.”
Ang pinagmulan：Mga pagbigkas ng Makapangyarihang Diyos
Rekomendasyon：
Nabuo ang Iglesia ng Makapangyarihang Diyos dahil sa pagpapakita at gawain ng Makapangyarihang Diyos—ang nagbalik na Panginoong Jesus—ang Cristo ng mga huling araw, at gayundin sa ilalim ng Kanyang matuwid na paghatol at pagkastigo. Ang iglesia ay binubuo ng lahat ng taong tunay na tumatanggap sa gawain ng Makapangyarihang Diyos sa mga huling araw at nalupig at nailigtas ng salita ng Diyos. Lubos itong itinatag ng Makapangyarihang Diyos nang personal, at personal Niyang pinamunuan at ginabayan, at hindi ito itinatag ng sinumang tao. Ito ay isang katotohanang tanggap ng lahat ng piniling tao sa Iglesia ng Makapangyarihang Diyos.
