paniniwalaAng Lihim na Katotohanan sa Mapanlupig na Gawa (1)
Ang sangkatauhan, labis nang sini-ra ni Satanas, ay hindi alam na may-roong Diyos at huminto na sa pag-samba sa Diyos. Sa simula, nang si Adan at Eba ay nilikha, ang kalu-walhatian ni Jehovah at ang patotoo ni Jehovah ay laging naririto. Ngunit matapos silang masira, ang tao ay nawalan ng kaluwalhatian at patotoo sapagkat ang lahat ay naghimagsik laban sa Diyos at sabay-sabay na huminto sa paggalang sa Kanya. Ang mapanlupig na gawa ngayon ay upang maibalik ang lahat ng patotoo at ka-luwalhatian, at ang lahat ng tao ay pasambahin sa Diyos, upang may-roong patotoo sa mga nilalang. Ito ang dapat na matapos sa hakbang na ito ng gawain. Paano ba talagang malulupig ang sangkatauhan? Ito ay magagawa sa pamamagitan ng mga ginawang salita upang lubos na mahikayat ang tao; sa pamamagitan ng paghahayag, paghatol, pagparusa, at ang walang-awang sumpa upang siya ay lubos na masupil; at sa pama-magitan ng paghayag ng pagkama-paghimagsik ng tao at paghatol sa kanyang paglaban upang malaman niya ang kasamaan at karumihan ng sangkatauhan, na gagamitin upang mabigyang-diin ang matuwid na ka-tangian ng Diyos. Higit sa lahat, itong mga paggamit ng mga salitang ito ang lumulupig sa tao at lubos na humihikayat sa kanya. Ang mga salita ay ang mga paraan sa kahuli-hulihang paglupig sa sangkatauhan, at silang lahat na tatanggap ng pag-lupig ay dapat tanggapin ang panana-kit at paghatol ng mga salita. Ang kasalukuyang paraan ng pagsasalita ay ang paraan ng paglupig. Paano ba talaga dapat makipagtulungan ang mga tao? Sa pamamagitan ng ma-bisang pagkain at pag inom ng mga salitang ito at pag-unawa sa mga ito. Hindi maaaring malupig ang mga tao ng kanilang mga sarili lamang. Dapat, sa pagkain at pag-inom ng mga sali-tang ito, ay makilala nila ang kanil-ang kasamaan at karumihan, ang ka-nilang pagkamapaghimagsik at ka-likuan, at magpatirapa sa harap ng Diyos. Kung kaya mong unawain ang kalooban ng Diyos at gayon isabuhay ito at, bukod pa rito, magkaroon ng pananaw, at kung kaya mong lubos na sundin ang mga salitang ito at hindi tutuparin ang kahit na alin sa iyong mga sariling napili, gayon ka masasa-bing nalupig na. At itong mga sali-tang ito ang nakapaglupig sa iyo. Bakit nawala ng sangkatauhan ang patotoo? Dahil wala na kahit isa ang may pananampalataya sa Diyos o tan-gan man lang ang Diyos sa kanyang puso. Ang paglupig sa sangkatauhan ay nangangahulugang ang tao ay iba-balik ang pananampalatayang ito. Ang mga tao ay laging nakatingin tungo sa kamunduhan, nagtataglay ng masyadong maraming inaasahan, naghahangad nang labis-labis para sa kanilang kinabukasan, at masyadong maraming marangyang pangan-gailangan. Lagi nilang iniisip ang patungkol sa at pagplano para sa ka-nilang laman at hindi kailanman hinangad ang paghanap ng daan sa paniniwala sa Diyos. Ang kanilang mga puso ay sinakop na ni Satanas, nawala na nila ang kanilang pagga-lang sa Diyos, at itinatalaga nila ang kanilang puso kay Satanas. Ngunit ang tao ay nilikha ng Diyos. Gayon, naiwala ng tao ang kanyang patotoo, ibig sabihin ay nawala na niya ang ka-luwalhatian ng Diyos. Ang mungkahi ng paglupig sa tao ay upang kamka-min muli ang kaluwalhatian ng pag-galang ng tao sa Diyos. Maaari itong sabihin nang ganito: Maraming mga tao ang hindi naghahangad ng buhay; kung mayroon mang nangilan-ilan, ang dami ay maaaring bilangin sa mga daliri ng isa. Lubhang ikinababahala ng mga tao ang tungkol sa kanilang kinabukasan at hindi sila nag-uukol ng anumang pansin sa buhay o anupaman. Ang ilang mga tao ay kapwa naghihimagsik laban sa at nilalabanan ang Diyos, hinahatulan Siya sa likod Niya at hindi isinasagawa ang katotohanan. Hindi Ko papansinin ang mga taong ito sa ngayon, at iiwas mula sa pakikitungo sa ganitong uri ng mga anak na lalaki ng paghihimagsik sa ngayon. Sa hinaharap ikaw ay mabubuhay sa kadiliman, tatangis at magngangalit ang mga ngipin. Hindi mo nadadama ang kahalagahan ng liwanag kapag ikaw ay nabubuhay sa loob nito, ngunit mababatid mo ang kahalagahan nito sa sandaling ikaw ay nabubuhay sa madilim na gabi. Magiging kawawa ka noon. Maayos ang pakiramdam mo ngayon, ngunit darating ang araw na ikaw ay magiging kawawa. Kapag dumating ang araw na iyon at ang kadiliman ay bumaba at wala na kailanman ang liwanag, ang iyong mga pagsisisi ay magiging huli. Ito ay dahil hindi mo pa rin nauunawaan ang kasalukuyang gawain na nabigo na pahalagahan ang iyong panahon ngayon. Sa sandaling magsimula ang gawain ng buong sandaigdigan, na ang ibig sabihin ay kapag ang lahat ng Aking sinasabi sa kasalukuyan ay nagkatotoo, maraming mga tao ang hahawak sa kanilang mga ulo sa pagtangis. Hindi ba iyon pagkahulog sa kadiliman na may kasamang pagtangis at pagngangalit ng mga ngipin? Ang lahat ng mga tao na tunay na naghahangad ng buhay at mga ginawang ganap ay maaaring gamitin, samantalang ang lahat ng mga anak na lalaki ng paghihimagsik na hindi angkop para kasangkapanin ay mahuhulog sa kadiliman, hindi makatatanggap ng gawain ng Banal na Espiritu o anupaman at nananatiling walang naiintindihan ukol sa anumang bagay. Kaya naman sila ay mapupunta sa kaparusahan upang managhoy at manangis. Kung ikaw ay mahusay na sinangkapan sa yugtong ito ng gawain at ang iyong buhay ay gumulang, kung gayon ikaw ay isang tao na angkop kasangkapanin. Kung ikaw ay hindi sinangkapan nang mabuti, kung gayon kahit ikaw ay pinili para sa susunod na yugto ng gawain ikaw ay hindi magiging angkop. Sa puntong iyon, kahit na gusto mong sangkapan ang sarili mo, lalampas ang pagkakataon. Ang Diyos ay aalis; saan ka pupunta kung gayon upang hanapin ang uri ng pagkakataon na nasa harap mo sa ngayon, at saan ka kung gayon pupunta upang tanggapin ang pagsasanay na personal na inilalaan ng Diyos? Sa puntong iyon, hindi ang Diyos ang personal na magsasalita o personal na ibibigay ng Diyos ang Kanyang tinig. Magagawa mo lamang mabasa kung ano ang sinasabi sa kasalukuyan; paano mo ito magagawang maunawaan nang madali? Paano mapapantayan ng buhay sa hinaharap ang buhay sa kasalukuyan? Sa puntong iyon, hindi ba magbabata ang iyong pagtangis at pagngangalit ng iyong mga ngipin ng isang nabubuhay na kamatayan? Ipinagkakaloob sa iyo ngayon ang pagpapala ngunit hindi mo nalalaman kung paano ito tatamasahin; ikaw ay nabubuhay sa pagiging-pinagpapala, ngunit hindi mo ito natatanto. Pinatutunayan nito na ikaw ay tiyak na mapapahamak! Ang ilang mga tao sa kasalukuyan ay lumalaban, ang iba ay naghihimagsik, ang ilan ay ginagawa ang ganito o ganoon. Ikaw ay babalewalain Ko lamang; huwag iisipin na wala Akong malay sa iyong mga gawain. Hindi Ko ba nauunawaan ang inyong kakanyahan? Bakit mananatiling lumalaban sa Akin? Hindi ba para sa iyong sariling kapakanan kaya ikaw ay naghahangad ng buhay at pagpapala? Hindi ba para sa iyong sariling kapakanan kaya mayroong kang pananampalataya? Sa ngayon ginagawa Ko lamang ang gawaing panlulupig sa pamamagitan ng Aking mga salita. Sa sandaling matapos ang gawaing panlulupig na ito, magiging malinaw ang iyong wakas. Kailangan Ko pa bang gawing mas malinaw ang Sarili Ko?
Ang kasalukuyang mapanlupig na gawa ay gawaing sinadyang gawing maliwanag ang magiging katapusan ng tao. Bakit ko sinasabi na ang pagpaparusa at paghatol ngayon ay ang mga paghatol sa harap ng dakilang puting trono sa mga huling araw? Hindi mo ba nakikita ito? Bakit ang mapanlupig na gawa ay ang huling yugto? Hindi ba tiyak na ito ay ginawa para ihayag kung ano ang kahahantungan ng bawat uri ng tao? Hindi ba ito ay para hayaan ang lahat, sa loob ng mapanlupig na gawa ukol sa pagpaparusa at paghatol, upang ipakita ang kanyang mga tunay na kulay at gayon uriin pagkatapos nito? Sa halip na sabihing ito ay ang paglupig sa sangkatauhan, baka mas maiging sabihin na pinapakita nito kung ano ang kahahantungan ng tao. Iyon ay, ito ang paghatol sa kanilang mga kasalanan at gayon ipinakikita ang iba't ibang mga uri ng tao, sa gayon mapagpasyahan kung sila ay masama o matuwid. Matapos ang mapanlupig na gawa ay susunod ang gawain ng paggantimpala sa mabuti at pagparusa sa masama: Ang mga tao na lubusang sumusunod, nangangahulugang silang mga puspusang nalupig, ay ilalagay sa susunod na hakbang ng pagpalaganap ng gawain sa buong sansinukob; ang mga di-nalupig ay ilalagay sa kadiliman at masasalubong ang sakuna. Gayon, ang tao ay uuriin ayon sa klase, ang mga gumagawa ng masama ay isasama sa masama, hindi na kailanman makakakita ng sikat ng araw, at ang mga matuwid ay isasama sa mga mabuti, upang tumanggap ng liwanag at mabuhay sa liwanag magpakailanman. Ang katapusan ay nalalapit na para sa lahat ng bagay, ang katapusan ng tao ay maliwanag nang ipinakita sa kanyang mga mata, at ang lahat ng bagay ay uuriin ayon sa klase. Paano gayon makatatakas ang mga tao sa paghihirap ng pag-uring ito? Ang paghayag ng katapusan ng bawat klase ng tao ay tapos na kapag ang katapusan ay nalalapit na ukol sa lahat ng bagay, at ito ay gagawin habang ginagawa ang paglupig sa buong sansinukob (kasama ang lahat ng mapanlupig na gawa magmula sa kasalukuyang gawain). Itong paghahayag ng katapusan ng sangkatauhan ay gagawin sa harap ng luklukan ng paghatol, sa panahon ng pagpaparusa, at sa panahon ng mapanlupig na gawa sa mga huling araw. Ang pagbubukud-bukod sa mga tao sa ganitong uri ay hindi pagbabalik sa mga tao sa kanilang katutubong mga uri. Ito ay dahil nang ang mundo ay likhain, mayroon lamang isang uri ng tao, na ang mga ito ay ang lalaki at ang babae. Walang maraming iba’t-ibang mga uri. Pagkatapos lamang ng pitong libong taon ng katiwalian na ang iba’t-ibang mga uri ng mga tao ay lumitaw, ang ilan ay nagmula sa ilalim ng sakop ng maruruming diyablo, ang ilan sa ilalim ng masasamang diyablo, at ang ilan, na naghahangad sa daan ng buhay, sa ilalim ng dominyon ng Pinakamakapangyarihan sa lahat. Sa ganitong paraan lamang unti-unting umuusbong ang mga uri sa gitna ng mga tao at naghihiwa-hiwalay ang mga tao sa mga uri sa loob ng malaking sambahayan ng tao. Dumarating ang lahat ng mga tao upang magkaroon ng iba’t-ibang mga “ama”; hindi ito ang kalagayan na ang bawat isa ay ganap na nasa ilalim ng dominyon ng Pinakamakapangyarihan sa lahat, sapagkat labis ang pagiging mapaghimagsik ng mga tao. Isinisiwalat ng matuwid na paghatol ang tunay na sarili ng bawat uri ng tao, walang anumang iniiwang nakatago. Ipinakikita ng bawat isa ang kanyang tunay na mukha sa liwanag. Sa puntong ito, ang tao ay hindi na ang dating siya at matagal nang naglaho ang katutubong anyo ng kanyang mga ninuno, sapagkat ang hindi mabilang na mga inapo nina Adan at Eba ay matagal nang binihag ni Satanas, hindi na kailanman malalaman ang araw sa langit, at sapagkat ang mga tao ay napuno sa lahat ng paraan ng mga lason ni Satanas. Kung kaya, ang mga tao ay mayroong angkop na mga kahihinatnan. Tangi sa roon, sa batayan ng kanilang nagkakaibang mga lason kaya sila pinagbubukud-bukod ayon sa uri, na ang ibig sabihin sila ay pinagbukud-bukod sa pamamagitan ng lawak kung saan sila ay nilupig sa kasalukuyan. Ang katapusan ng tao ay hindi isang bagay na itinakda sa umpisa ng paglikha ng mundo. Ito ay dahil sa umpisa mayroon lang iisang klase, ito ay ang sama-samang tinatawag na "sangkatauhan," at dahil ang tao ay hindi pa sinira ni Satanas noong una, silang lahat ay nanirahan sa liwanag ng Diyos, nang walang kadilimang dumarating sa kanila. Ngunit matapos na ang tao ay sirain ni Satanas, lahat ng tipo at klase ng tao ay kumalat sa buong mundo-lahat ng tipo at klase ng tao na nanggaling sa isang pamilyang sama-samang tinatawag na "sangkatauhan" na binubuo ng lalaki at babae. Silang lahat ay inakay ng kanilang mga ninuno upang maligaw palayo sa kanilang pinakamatandang mga ninuno-ang sangkatauhang binubuo ng lalaki at babae (iyon ay, ang orihinal na si Adan at Eba, ang kanilang pinakamatandang ninuno). Sa panahong iyon, ang mga taong pinamumunuan ni Jehovah na manirahan sa mundo ay ang mga Israelita lang. Ang iba't ibang tipo ng mga tao na lumitaw mula sa buong Israel (ibig sabihin ay mula sa orihinal na pamilya) ay gayong nawala sa pamamahala ni Jehovah. Silang mga sinaunang tao, lubos na walang-muwang sa mga bagay ukol sa mundo ng tao, ay nakisama sa kanilang mga ninuno upang mabuhay sa loob ng mga pook na kanilang inangkin, magpahanggang sa ngayon. Gayon, sila ay nasa kadiliman pa rin tungkol sa kung paano sila napariwara palayo kay Jehovah at kung paano sila sinira hanggang sa araw na ito ng lahat ng mga maruming mga diablo at masasamang espiritu. Silang mga labis na sinira at nilason hanggang ngayon, sa katiyakan silang mga hindi na maililigtas hanggang sa katapusan, ay wala nang magagawa pa kundi sumama sa kanilang mga ninuno-ang mga maruming mga diablo na sumira sa kanila. Silang mga maililgtas sa katapusan ay pupunta sa nararapat na hantungan, nangangahulugang sa hantungang inilaan para sa mga iniligtas at nilupig. Ang lahat ay gagawin upang mailigtas ang maaring iligtas, ngunit para sa kanilang mga manhid, walang lunas na mga tao, ang kanilang tanging pagpipiliian ay ang sumunod sa kanilang mga ninuno patungo sa kalalimang hukay ng kaparusahan. Huwag mong isipin na ang iyong katapusan ay itinadhana sa simula at ito ay ngayon lang ihinayag. Kung ganyan ka mag-isip, nakalimutan mo na ba na sa panahong unang nilikha ang sangkatauhan, walang hiwalay na uri ng maka-Satanas ang nilikha? Nakalimutan mo na ba na tanging isang sangkatauhan na binubuo ni Adan at Eba ang nilikha (nangangahulugang tanging lalaki at babae ang mga nilikha)? Kung ikaw ay naging inanak ni Satanas sa simula, hindi ba nangangahulugan iyon na noong nilikha ni Jehovah ang tao, isinama Niya ang mga pangkat ni Satanas? Gumawa kaya Siya ng bagay na ganoon? Nilikha niya ang tao para sa kapakanan ng Kanyang patotoo; nilikha Niya ang tao para sa Kanyang kaluwalhatian. Bakit Niya sasadyaing lumikha ng isang uri na mula sa angkan ni Satanas upang sadyang labanan Siya? Ginawa kaya ito ni Jehovah? Kung oo, sino ang makapagsasabing Siya ay isang matuwid na Diyos? Kapag sinabi Ko ngayon na ang ilan sa inyo ay sasama kay Satanas sa kawakasan, hindi ito nangangahulugang kasama ka ni Satanas mula sa umpisa; sa halip, ito ay nangangahulugang ikaw ay lumubog na nang napakalalim na kahit sinubukan pa ng Diyos na iligtas ka, ikaw ay nabigo sa pagkamit ng kaligtasan na iyon. Walang ibang pagpipilian kundi uriin ka kasama ni Satanas. Ito ay sa kadahilanang ikaw ay hindi na kaligtas-ligtas, hindi dahil ang Diyos ay masama sa iyo, nangangahulugang hindi dahil sinadya ng Diyos na itakda ang iyong kapalaran bilang sagisag ni Satanas at gayon iuri ikaw kay Satanas at sadyang gusto kang magdusa. Hindi iyan ang loob ng katotohanan ng mapanlupig na gawa. Kung iyan ang iyong pinaniniwalaan, gayon ang iyong pag-unawa ay may kinikilingan! Ang kahuli-hulihang yugto sa paglupig ay sinadya upang iligtas ang mga tao at upang ihayag din ang katapusan ng mga tao. Ito ay upang ihayag ang pagkalubha ng mga tao sa pamamagitan ng paghatol at sa gayon sila ay magsisi, bumangon, at ipagpatuloy ang buhay at ang tamang landas ng buhay ng tao. Ito ay upang gisingin ang mga puso ng mga manhid at mapurol na tao at upang ipakita, sa pamamagitan ng paghatol, ang kanilang panloob na kasuwailan. Subalit, kung ang mga tao ay hindi pa rin magawang magsisi, hindi pa rin magawang ipagpatuloy ang tamang landas ng buhay ng tao at hindi pa rin magawang itakwil ang mga katiwaliang ito, sila ay hindi na magiging kaligtas-ligtas na mga bagay para lamunin ni Satanas. Ito ang kabuluhan ng paglupig-upang iligtas ang mga tao at upang ipakita rin ang kanilang katapusan. Magandang katapusan, masamang katapusan-silang lahat ay ihinayag ng mapanlupig na gawa. Kung ang mga tao ay maliligtas o isusumpa ay ipapakita lahat sa panahon ng mapanlupig na gawa.
Ang mga huling araw ay kung kailan ang lahat ng mga bagay ay pagbubukud-bukurin ayon sa kanilang uri sa pamamagitan ng paglupig. Ang paglupig ay ang gawain sa mga huling araw; sa ibang salita, ang paghatol sa bawat kasalanan ng tao ay ang gawain sa mga huling araw. Sa gayon, paano pagbubukud-bukurin ang mga tao? Ang gawain sa pagbubukud-bukod sa inyo ay ang umpisa ng ganitong gawain sa buong sansinukob. Pagkatapos nito, ang mga tao sa lahat ng lahi saanman ay mapasasailalim sa mapanlupig na gawa. Nangangahulugan ito na ang lahat ng mga tao na nilalang ay pagbubukud-bukurin ayon sa kanilang uri, paglapit nila sa luklukan ng paghatol upang husgahan. Walang tao at walang bagay ang kayang tumakas sa pagdurusa nitong pagparusa at paghatol, at walang tao at walang bagay ang kayang umiwas sa pagbubukud-bukod ayon sa kanilang uri; ang lahat ay isasaayos ayon sa mga klase. Ito ay dahil ang kawakasan ay nalalapit na para sa lahat ng mga bagay at lahat ng mga kalangitan at ang lupa ay hahantong sa pasya. Paano makatatakas ang tao upang wakasan ang kanyang pag-iral? Kaya, gaano katagal pa ninyong ipagpapatuloy ang inyong mga gawa ng pagkamasuwayin? Hindi ba ninyo nakikita na ang inyong mga huling araw ay napakalapit na? Paanong nagagawa niyaong mga gumagalang sa Diyos at nasasabik para sa Kanya na sa wari ay hindi nakikita ang araw ng matuwid na pagpapakita ng Diyos? Paanong hindi nila tinanggap ang huling gantimpala para sa kabutihan? Ikaw ba yaong gumagawa ng mabuti, o yaong gumagawa ng masama? Ikaw ba yaong tumatanggap ng matuwid na paghatol at sa gayon ay sumusunod? Nabubuhay ka ba sa liwanag sa harap ng hukuman, o sa kadiliman sa mundong ilalim? Hindi ba ikaw yaong nakaaalam sa sarili mo nang malinaw kung ang iyong wakas ay magiging yaong mayroong gantimpala o yaong may kaparusahan? Hindi ba ikaw yaong nakaaalam nang malinaw at nakauunawa nang maigi na ang Diyos ay matuwid? Kaya, sa totoo lang, kamusta ang iyong pag-uugali at nasaan ang iyong puso? Habang papalapit Ako sa paglupig sa iyo sa kasalukuyan, kailangan mo pa ba talagang idetalye Ko para sa iyo kung ang iyong pag-uugali ay sa kasamaan o sa kabutihan? Gaano na karami ang iyong binitiwan para sa Akin? Gaano kalalim ang pagsamba mo sa Akin? Alam na alam mo sa sarili mo kung paano ka sa Akin—hindi ba iyon totoo? Dapat mas alam mo kaysa kaninuman kung ano ang iyong kahahantungan! Totohanang sinasabi Ko sa iyo, nilikha Ko lamang ang sangkatauhan, at ikaw ay nilikha Ko, ngunit hindi Ko kayo ibinigay kay Satanas; at hindi Ko kinusang papagrebeldehin kayo laban o labanan Ako at kung gayon ay parurusahan Ko. Hindi ba sinapit ninyo ang mga kalamidad na ito dahil ang inyong mga puso ay naging masyadong matigas at ang inyong pag-uugali ay masyadong karumal-dumal? Kaya hindi totoo na mapagpapasyahan ninyo ang inyong sariling wakas? Hindi totoo na nalalaman ninyo sa inyong mga puso, higit sa kaninuman, kung paano kayo magwawakas? Ang dahilan kung bakit Aking nilulupig ang mga tao ay upang ibunyag sila, at gayundin upang mas matiyak ang iyong kaligtasan. Hindi upang tulutan kang gumawa ng masama o kusang hayaan kang lumakad sa impiyerno ng kawasakan. Pagdating ng panahon, lahat ng iyong matinding pagdurusa, ang iyong pagtangis at pagngangalit ng mga ngipin—hindi ba ang lahat ng iyon ay magiging dahil sa iyong mga kasalanan? Kaya, hindi ba ang iyong sariling kabutihan o ang iyong sariling kasamaan ang pinakamahusay na paghatol sa iyo? Hindi ba ito ang pinakamahusay na katibayan sa kung ano ang iyong magiging wakas?
Sa ngayon ginagamit ko ang gawain ng mga taong ito sa Tsina upang ihayag ang lahat ng kanilang mapanghimagsik na katangian at ihayag ang lahat ng kanilang kapangitan. Ito ang saligan sa Aking pagsabi sa lahat ng dapat sabihin. Pagkatapos, gagawin Ko ang susunod na hakbang sa gawain sa paglupig sa buong sansinukob. Gagamitin Ko ang Aking paghatol sa inyo upang hatulan ang kasamaan ng bawat isa sa buong sansinukob sapagkat kayong mga tao ay ang mga kumakatawan sa mga suwail sa sangkatauhan. Silang mga walang paninindigan ay magiging mga sagabal at mga gamit pangsilbi lamang, samantalang silang may kakayanan ang mga gagamitin. Bakit Ko sinasabi na silang mga walang paninindigan ay magsisilbing sagabal? Sapagkat ang Aking mga salita at gawa sa kasalukuyan ay nakatutok sa inyong saligan at dahil kayo ay naging mga kumakatawan at ang ehemplo ng pagiging suwail sa lahat ng sangkatauhan. Sa susunod, kukunin Ko ang mga salitang ito na lumulupig sa inyo sa mga dayuhang bansa at gagamitin Ko ang mga ito upang lupigin ang mga tao doon, ngunit ang mga ito'y hindi ninyo pa makakamtan. Hindi ka ba magiging sagabal sa gayon? Ang mga masamang kalooban ng lahat ng sangkatauhan, mga suwail na kilos ng tao, ang mga pangit na wangis at mga mukha ng tao, ay nakatala ngayon lahat sa mga salita na ginamit upang lupigin kayo. Gagamitin ko sa gayon ang mga salitang ito upang lupigin ang mga tao sa bawat bayan at bawat pananampalataya sapagkat kayo ang huwaran, ang alinsunuran. Gayunpaman, hindi Ko binalak na sadyang iwanan kayo; kung ikaw ay nagkulang sa iyong mga hangarin at samakatuwid pinatunayan mong ikaw ay di-mapagaling, hindi ba't ikaw ay magsisilbi na lang bilang isang kagamitang pansilbi at sagabal? Nasabi Ko minsan na ang Aking karunungan ay ipinatutupad batay sa mga panukala ni Satanas. Bakit Ko sinabi iyon? Hindi ba iyon ang katotohanan sa likod ng kung ano ang Aking sinasabi at ginagawa sa ngayon? Kung hindi ka magsusumikap, kung hindi ka ginawang perpekto ngunit sa halip ay pinarusahan, hindi ka ba magiging isang pagkakaiba? Maaaring nagdanas ka ng isang mabuting pakikitungo sa iyong panahon, ngunit wala pa ring nauunawaan sa ngayon; ikaw ay mangmang sa lahat ng bagay tungkol sa buhay. Kahit na ikaw ay kinastigo at hinatulan, hindi ka pa rin nagbago sa anumang paraan at sa iyong kaibuturan hindi ka nagkamit ng buhay. Pagdating ng panahon para ikaw ay subukin, makararanas ka ng isang pagsubok na kasing bangis ng apoy at lalo pang malaking kapighatian. Gagawing mga abo ng pagsubok na ito ang iyong buong pagkatao. Kagaya niyaong hindi nagtataglay ng buhay, yaong wala ni katiting na dalisay na ginto sa loob, yaong nakalubog pa rin sa dating tiwaling disposisyon, at yaong ni hindi makagagawa ng isang mahusay na trabaho bilang isang pagkakaiba, paanong hindi ka aalisin? Anong halaga ang tinataglay ng gawaing panlulupig para sa isang tao na mas mababa pa ang halaga kaysa sa isang kusing at siyang hindi nagtataglay ng buhay? Kapag dumating ang panahong iyon, ang inyong mga araw ay magiging mas mabigat kaysa mga araw ni Noe at sa Sodoma! Ang iyong mga panalangin ay walang magagawang mabuti para sa inyo sa panahong iyon. Sa sandaling magtapos ang gawaing pagliligtas, paano ka mag-uumpisang muli para magsisi? Sa sandaling ang lahat ng gawaing pagliligtas ay magawa, wala ng magiging iba pang gawain ng pagliligtas. Ang magaganap ay ang simula ng gawain ng pagpaparusa sa masama. Ikaw ay lumaban, ikaw ay naghimagsik, at ikaw ay gumagawa ng mga bagay na nalalaman mong masama. Hindi ba ikaw ang pinatutungkulan ng mabigat na kaparusahan? Sinasabi Ko ito para sa iyo sa kasalukuyan. Kung pipiliin mong huwag makinig, upang sumapit sa iyo ang sakuna kinalaunan, hindi ba magiging masyadong huli kung pagkatapos noon mo lamang sisimulang madama ang pagsisisi at sisimulang maniwala? Ibinibigay Ko sa iyo ang isang pagkakataon na magsisi sa kasalukuyan, ngunit ikaw ay hindi handa. Gaano katagal mo nais maghintay? Hanggang sa araw ng pagkastigo? Hindi Ko natatandaan ang iyong nakaraang mga pagsalangsang sa kasalukuyan; Ikaw ay Aking patatawarin nang paulit-ulit, tinatalikdan ang iyong negatibong bahagi upang tumingin lamang sa iyong positibong bahagi, sapagkat lahat ng Aking mga salita sa kasalukuyan at gawain ay nilayon upang iligtas ka at wala Akong masamang layunin sa iyo. Ngunit tumanggi kang pumasok; hindi mo makita ang pagkakaiba ng mabuti sa masama at hindi alam kung paano pahalagahan ang kagandahang-loob. Hindi ba determinado ang uri ng taong ito na maghintay para sa kaparusahang iyon at matuwid na kagantihan na iyon?
Nang hinampas ni Moises ang bato, at ang tubig na ibinigay ni Jehova ay bumukal, ito ay dahil sa kanyang pananampalataya. Nang tinugtog ni David ang lira sa pagpupuri sa Akin, si Jehova—na ang kanyang puso ay puno ng kagalakan—ito ay dahil sa kanyang pananampalataya. Nang naiwala ni Job ang kanyang kawan na pumupuno sa mga bundok at di-masukat na karamihan ng kayamanan, at ang kanyang katawan ay napuno ng masasakit na pigsa, ito ay dahil sa kanyang pananampalataya. Kapag naririnig niya ang Aking tinig, si Jehova, at nakikita ang Aking luwalhati, si Jehova, ito ay dahil sa kanyang pananampalataya. Na nakakasunod si Pedro kay Jesus Cristo, ito ay sa pamamagitan ng kanyang pananampalataya. Na maari siyang mapako sa krus alang-alang sa Akin at magbigay ng maluwalhating patotoo, ito ay sa pamamagitan din ng kanyang pananampalataya. Nang nakita ni Juan ang maluwalhating larawan ng Anak ng tao, ito ay sa pamamagitan ng kanyang pananampalataya. Nang nakita niya ang pangitain ng mga huling araw, lalo nang lahat ito ay sa pamamagitan ng kanyang pananampalataya. Ang dahilan kung bakit ang sinasabing karamihan ng mga bansang Gentil ay nakatamo ng Aking pagbubunyag, at nakaalam na nakabalik na Ako sa katawang-tao upang gawin ang Aking gawain sa gitna ng tao, ito ay dahil din sa kanilang pananampalataya. Hindi ba lahat niyaong sinaktan ng Aking matigas na pananalita at iniligtas ay ginawang gayon dahil sa kanilang pananampalataya? Ang mga tao ay tumanggap ng napakaraming mga bagay sa pamamagitan ng pananampalataya. Ang kanilang tinatanggap ay hindi palaging pagpapala—upang madama ang uri ng kaligayahan na at kagalakan na nadama ni David, o upang pagkalooban ng tubig ni Jehova kagaya ng ginawa ni Moises. Halimbawa, sa kalagayan ni Job, tumanggap siya ng pagpapala ni Jehova gayundin ng isang hagupit sa pamamagitan ng pananampalataya. Maging ikaw man ay tumanggap ng pagpapala o nagtitiis ng isang hagupit, kapwa mga pinagpalang pangyayari. Kung walang pananampalataya, hindi ka makatatanggap ng ganitong gawaing panlulupig, lalong mas hindi mamamasdan ang mga gawa ni Jehova na ipinakikita sa harap ng iyong mga mata sa kasalukuyan. Hindi mo magagawang makita, at lalong hindi mo magagawang tanggapin. Ang mga hagupit na ito, mga kalamidad na ito, at ang lahat ng mga paghatol—kung ang mga ito ay hindi sumapit sa iyo, magagawa mo bang makita ang mga gawa ni Jehovah sa kasalukuyan? Ngayon ang pananampalataya ang nagpapahintulot sa iyo na malupig, at ang pagiging sinakop ang nagpapahintulot sa iyo na manalig kay Jehovah. Dahil lamang sa pananampalataya kaya ka nakatatanggap ng ganitong uri ng pagparusa at paghatol. Sa pamamagitan ng mga pagparusa at mga paghatol na ito, ikaw ay nilupig at ginawang sakdal. Kung wala ang ganitong uri ng pagparusa at paghatol na tinatanggap mo ngayon, ang iyong pananampalataya ay mauuwi sa kawalang saysay. Sapagkat hindi mo kilala ang Diyos, kahit gaano ka naniniwala sa Kanya, ang iyong pananampalataya ay mananatiling isang basyong pahayag na walang batayan sa katotohanan. Matapos mo lang tanggapin ang ganitong uri ng mapanlupig na gawa na ginagawa kang lubos na masunurin na ang iyong pananampalataya ay magiging tunay at maaasahan at ang iyong puso ay lilingon tungo sa Diyos. Kahit na ikaw ay hinatulan o sinumpa nang matindi dahil sa salitang "pananampalataya," ikaw ay mayroong tunay na pananampalataya, at ikaw ay makatatanggap ng pinakatunay, pinakatotoo, at pinakamahalagang bagay. Ito ay dahil sa pagtupad lamang ng paghatol mo makikita ang huling hantungan ng mga nilalang ng Diyos; sa paghatol na ito iyong makikita na ang Maylikha ay dapat ibigin; sa ganitong uri ng mapanlupig na gawa makikita mo ang bisig ng Diyos; sa paglupig na ito iyong mauunawaan nang lubos ang buhay ng tao; sa paglupig na ito iyong makakamtan ang tamang landas ng buhay ng tao at mauunawaan mo ang tunay na kahulugan ng "tao"; sa paglupig na ito iyo lang makikita ang matuwid na katangian ng Siyang Makapangyarihan at ang Kanyang maganda, maluwalhating mukha; sa mapanlupig na gawang ito matututunan mo ang tungkol sa pinanggalingan ng tao at mauunawaan ang lahat ng "walang kamatayang kasaysayan" ng sangkatauhan; sa ganitong paglupig ay maiintindihan mo ang mga ninuno ng sangkatauhan at ang sanhi ng katiwalian ng sangkatauhan; sa panlulupig na ito ay makatatanggap ka ng kaligayahan at kaginhawaan gayundin ang walang katapusang pagpaparusa, disiplina, at ang mga pangaral na salita mula sa Maylikha sa sangkatauhang Kanyang nilikha; sa mapanlupig na gawang ito ikaw ay tatanggap ng mga pagpapala, at tatanggap ka ng mga sakuna na dapat tanggapin ng tao.... Hindi ba ang lahat ng ito ay dulot ng iyong mumunting pananampalataya? Matapos ninyong makamtan ang mga bagay na ito, hindi ba sumibol ang iyong pananampalataya? Hindi ka ba nakakamit ng napakalaking halaga? Hindi mo lamang narinig ang mga salita ng Diyos at nakita ang karunungan ng Diyos, ngunit personal mo ring naranasan ang bawat hakbang ng gawain. Siguro sasabihin mo na kung wala kang pananampalataya, sa gayon hindi ka magdurusa ng ganitong uri ng pagparusa o ganitong uri ng paghatol. Ngunit dapat mong malaman na kung walang pananampalataya, hindi ka lang hindi makatatanggap ng ganitong uri ng pagparusa o ganitong uri ng pagkalinga mula sa Makapangyarihan, kundi magpakailanmang mawawala mo ang pagkakataong makita ang Maylikha. Hinding-hindi mo malalaman ang pinagmulan ng sangkatauhan at maunawaan ang kahalagahan ng buhay ng tao. Kahit na ang iyong katawan ay mamatay at ang iyong kaluluwa ay yumao, hindi mo pa rin mauunawaan ang lahat ng mga ginawa ng Maylikha. Lalong hindi mo malalaman na gumawa ng dakilang gawain sa mundo ang Maylikha matapos Niyang likhain ang sangkatauhan. Bilang kasapi nitong sangkatauhan na Kanyang ginawa, ikaw ba ay pumapayag na walang kaalam-aalam na mahulog nang ganito sa kadiliman at magdusa ng walang hanggang kaparusahan? Kung ihiwalay mo ang inyong sarili sa pagparusa at paghatol ngayon, ano ang iyong haharapin? Sa tingin mo ba na minsang maihiwalay sa kasalukuyang paghatol ay makatatakas ka sa mahirap na buhay na ito? Hindi ba totoo na kung lumisan ka sa "lugar na ito," ang iyong haharapin ay masakit na pagdurusa o malupit na pinsala dulot ng diyablo? Ikaw ba ay haharap sa di-makayanang mga araw at mga gabi? Sa tingin mo ba dahil lang natakasan mo ang araw ng paghatol na ito, magpakailaman mong maiiwasan ang pahirap sa hinaharap? Ano kaya ang darating sa iyo? Ito kaya ang Shangri-La na iyong inaasahan? Sa tingin mo ba ay matatakasan mo ang susunod na walang hanggang pagpaparusa sa pamamagitan lang ng pagtakas sa katotohanan ng iyong mga ginagawa? Matapos ang araw na ito, makahahanap ka ba kung sakali ng ganitong uri ng pagkakataon at ganitong uri ng pagpapala muli? Matatagpuan mo ba ang mga ito kapag dinatnan ka ng sakuna? Matatagpuan mo ba ang mga ito kapag ang lahat ng sangkatauhan ay nakapagpahinga na? Ang kasalukuyang masaya mong buhay at ang iyong magkaayong munting pamilya-maari bang sila ang papalit sa iyong hinaharap na walang hanggang hantungan? Kung ikaw ay may tunay na pananampalataya, at kung marami kang nakamtan dahil sa iyong pananampalataya, gayon lahat ng mga iyan ay ang dapat mong-isang nilalang-na makamtan at ang dapat na iyong nakuha. Itong uri ng paglupig ay ang pinakakapaki-pakinabang sa iyong pananampalataya at ang pinakakapaki-pakinabang sa iyong buhay.
Sa kasalukuyan kailangan mong maunawaan kung ano ang hinihiling ng Diyos sa kanila na nilulupig, kung ano ang Kanyang saloobin tungo sa kanila na ginagawang perpekto, at kung ano ang dapat mong pinapasok kaagad. Mga ilang bagay na kailangan mo lamang maunawaan nang kaunti. Ang ilan ay nagpapahayag sa mga misteryo na hindi mo na kailangan pang pagkaabalahang tuklasin. Hindi gaanong nakatutulong ang mga ito sa buhay, at hindi sapat na tumingin lamang sa mga ito. Halimbawa, ang mga misteryo kagaya yaong tungkol kina Adan at Eba ang kailangan mong malaman. Kung ano ang tungkol kina Adan at Eba noong panahong iyon at kung anong gawain ang kinakailangang gawin sa kasalukuyan—ang tungkol sa mga ito ang kailangan mong malaman.[a] Kailangan mong maunawaan na sa paglupig at sa pagka-perpekto ng tao, ninanais ng Diyos ang ibalik ang tao sa naging kalagayan nina Adan at Eba. Gaano kaperpekto dapat ang tao upang makatugon sa pamantayan ng Diyos—dapat kang magkaroon ng mahusay na pagkaunawa ukol doon at naising maabot ito nang todo. Yaon ay tungkol sa iyong pagsasagawa at isang bagay na dapat mong maunawaan. Kailangan mo lamang maghangad na pumasok alinsunod sa mga salita tungkol sa mga usaping ito. Kapag nabasa mo na “ang kasaysayan ng pag-unlad ng sangkatauhan sampu-sampung libong mga taon na ang nakaraan,” nagiging interesado ka, at kaya tatangkain mong alamin ito sa mga kapatid. “Sinasabi ng Diyos na ang pag-unlad ng sangkatauhan ay anim na libong mga taon na ang nakararaan, tama? Ano ang tungkol sa sampu-sampung libong mga taon na ito?” Ano ang kabuluhan sa pagtatangkang tuklasin ito? Kahit na ang Diyos ay gumagawa sa loob ng sampu-sampung libong mga taon o sa loob ng daan-daang milyong mga taon—kailangan ba Niyang tuklasin mo ito? Hindi ito isang bagay na dapat mong malaman bilang isang nilikha. Maaari ka lamang tumingin sa ganitong uri ng usapin; huwag susubukang unawain ito kagaya ng isang pangitain. Ang iyong dapat malaman ay ang tungkol sa kung ano dapat mong pasukin at makamit nang malinaw sa ngayon. Bulay-bulayin at maging malinaw tungkol sa mga ito. Sa gayon ka lamang lulupigin. Pagkatapos basahin ang nasa itaas, maaaring magkakaroon ka ng normal na pagtugon: Ang Diyos ay nagaapoy sa kabalisahan. Nais Niya tayong lupigin upang kamtin ang kaluwalhatian at patotoo. Paano tayo makikipagtulungan sa Kanya? Ano ang dapat nating gawin upang ganap Niya tayong malupig at maging Kanyang patotoo? Ano ang dapat nating gawin upang magawa ng Diyos na makamit ang kaluwalhatian? Ano ang dapat nating gawin upang tulutan ang mga sarili natin na mabuhay sa ilalim ng dominyon ng Diyos at hindi sa ilalim ng dominyon ni Satanas? Ito ang dapat pag-isipan ng mga tao. Ang bawat isa sa inyo ay dapat malinaw sa kabuluhan ng paglupig. Iyon ay inyong pananagutan. Pagkatapos lamang na makamit ang kaliwanagang ito kayo magkakaroon ng pagpasok, malalaman ninyo ang yugtong ito ng gawain, at kayo ay magiging ganap na masunurin. Kung hindi, hindi ninyo matatamo ang tunay na pagkamasunurin.
