Sino
ang nanirahan sa Aking bahay? Sino
ang nanindigan para sa Aking kapaka
nan? Sino
ang nagdusa sa Aking ngalan? Sino
ang n
angako ng kany
ang salita sa Aking harapan? Sino
ang sumunod sa Akin h
angg
ang sa kasalukuyan at gayon ay hindi
nawalan ng malasakit? Bakit lahat ng mga tao ay malamig at wal
ang pakiramdam? Bakit Ako ay iniwan ng s
angkatauhan? Bakit
napagod sa Akin
ang s
angkatauhan? Bakit wal
ang kasiyahan sa mundo ng tao? Hab
ang nasa Zion,
nalasap ko
ang kasiyah
ang nasa
langit, at hab
ang nasa Zion Ako ay
nagtamasa ng pagpapal
ang nasa l
angit. Muli, Ako’y
namuhay sa git
na ng s
angkatauhan,
nalasap Ko
ang kapaitan sa mundo ng tao,
nakita Ko sa Aking sariling mga mata
ang lahat ng mga iba’t ib
ang mga kalagayan
na umiiral sa git
na ng mga tao. Wal
ang kamalay-malay,
ang tao ay
nagbago kasabay ng Aking pagbabago, at sa ganitong paraan lam
ang siya ay dumating sa kasalukuy
ang pa
nahon. Ako ay hindi humihiling
na gawin ng tao
ang anum
ang bagay para sa Akin, at hindi Ko rin ki
nakail
angan
ang kany
ang pagpaparami sa Aking p
angalan.
Nais ko lam
ang sa kanya ay maayon sa Aking plano,
na hindi sumusuway sa Akin o
nagdudulot ng marka ng kahihiyan sa Akin, at up
ang madala ng umaalingawngaw
na pagpapatotoo sa Akin. Sa mga tao, mayroong mga taong
nagdala sa Akin ng mahusay
na patotoo at niluwalhati
Ang Aking p
angalan, ngunit paano
ang mga gawain ng tao,
ang pag-uugali ng tao ay posibleng makapagpasaya sa Aking puso? Paano niya posibleng matugu
nan
ang Aking pag
nanais o matupad
ang Aking kalooban? Sa mga bundok at tubig sa ibabaw ng lupa, at
ang mga bulaklak, damo, at mga puno sa lupa, wal
ang sinuman
ang nagpapakita ng mga gawa ng Aking mga kamay, wala ni is
ang umiiral para sa Aking p
angalan. Ngunit bakit hindi maabot ng tao
ang mga pamantayan ng Aking hinihiling? Maaari b
ang dahil ito sa kany
ang kasuklam-suklam
na kababaan? Maaari b
ang dahil ito sa Aking pagpapa-
angat sa kanya? Maaari b
ang masyado Akong malupit sa kanya? Bakit
ang tao ay laging sobr
ang natatakot sa Aking mga hinihiling? Ngayon, bukod sa
napakaraming tao sa kaharian, bakit ba kayo ay
nakikinig lam
ang sa Aking tinig ngunit hindi
nais
na makita
ang Aking mukha? Bakit tumitingin lam
ang kayo sa Aking mga salita
na hindi sinusubuk
ang itugma
ang mga ito sa Aking
Espiritu? Bakit patuloy niyo Akong pi
naglalayo sa ibabaw ng l
angit at sa ibaba ng lupa? Maaari b
ang Ako, kapag Ako ay
nasa lupa, ay hindi
ang parehong Ako kapag ako ay
nasa l
angit? Maaari b
ang Ako, kapag Ako ay
nasa l
angit, ay hindi makababa sa lupa? Maaari b
ang Ako, kapag Ako ay
nasa lupa, ay hindi karapat-dapat
na dalhin sa l
angit? Tila b
ang Ako, kapag Ako ay
nasa lupa, ay is
ang mabab
ang-loob
na nilal
ang,
na par
ang Ako, kapag ako ay
nasa l
angit, ay di
nakil
ang nilal
ang, at para b
ang mayroong
namamalagi sa pagitan ng l
angit at lupa
na is
ang hindi matawir
ang b
angin. Ngunit sa mundo ng mga tao tila sila ay wal
ang nalalaman sa mga pi
nagmulan ng mga bagay
na ito, ngunit
ang lahat ay
nagsama-sama up
ang sumalungat sa Akin,
na tila
ang Aking mga salita ay may tunog lam
ang at wal
ang kahulugan.
Ang lahat ng tao ay gumugol ng pagsisikap sa Aking mga salita,
nagsasagawa ng pagsisiyasat sa kanil
ang sarili sa Aking panlabas
na anyo, ngunit lahat sila ay humantong sa pagkabigo, n
ang wal
ang anum
ang mga resulta
na maipakita, ngunit sa halip ay pi
nabagsak ng Aking mga salita at hindi
na maglakas-loob
na muling tumayo.