🍀*ﾟﾟ🍒*
🍀*ﾟﾟ* 
🍀*ﾟﾟ🍒* 
🍀*ﾟﾟ🍒*🍀*ﾟﾟ* 🍀*ﾟﾟ🍒* 🍀
Sa simula, nang hindi pa nasisimulan ni Jesus ang pagsasagawa ng
Kanyang ministeryo, katulad ng mga disipulong sumunod sa kanya, minsan
ay dumalo rin Siya sa mga pagtitipon, at umawit ng mga himno, nagbigay
ng papuri, at binasa ang Lumang Tipan sa templo. Matapos Niyang
mabautismuhan at umahon, ang Espiritu ay opisyal na bumaba sa Kanya at
nagsimulang gumawa, ibinubunyag ang Kanyang pagkakakilanlan at ang
ministeryo na isasagawa Niya. Bago ito, walang nakakaalam sa Kanyang
pagkakakilanlan, at maliban kay Maria, maging si Juan ay hindi rin ito
alam. Si Jesus ay 29 nang Siya ay sumailalim sa bautismo. Nang matapos
ang Kanyang bautismo, nagbukas ang kalangitan, at isang tinig ang
nagsabi: “Ito ang sinisinta kong Anak, na siya kong lubos na
kinalulugdan.” Nang nabautismuhan si Jesus, nagsimulang magpatotoo ang
Banal na Espiritu sa Kanya sa ganitong paraan. Bago Siya sumailalim sa
bautismo sa gulang na 29, namuhay Siya na parang isang karaniwang tao,
kinakain kung ano ang dapat Niyang kainin, normal na natutulog at
nagbibihis, at walang anuman sa Kanya ang iba mula sa ibang tao.
Syempre, ito ay para lang sa mga makalamang paningin ng tao. Minsan Siya
ay mahina rin, at minsan ay hindi rin Niya mabatid ang mga bagay,
katulad ng nakasulat sa Biblia: “Ang Kanyang katalinuhan ay lumawig
kasabay ng Kanyang edad.” Ang mga salitang ito ay nagpapakita lamang na
nagkaroon Siya ng karaniwan at normal na pagkatao, at hindi
bukod-tanging naiiba mula sa ibang karaniwang tao. Siya ay lumaki rin
bilang isang karaniwang tao, at walang natatangi sa Kanya. Ngunit Siya
ay nasa ilalim ng pangangalaga at pag-iingat ng Diyos. Nang Siya ay
mabautismuhan, nagsimula Siyang matukso, pagkatapos ay sinimulan Niyang
gampanan ang Kanyang ministeryo at gumawa, at nagtaglay ng
kapangyarihan, at karunungan, at awtoridad. Hindi ito nangangahulugang
hindi kumilos sa Kanya ang Banal na Espiritu, o wala sa Kanya bago ang
Kanyang bautismo. Bago ang Kanyang bautismo, ang Banal na Espiritu ay
nanahan sa Kanya ngunit hindi opisyal na sinimulan ang gawain, dahil may
mga limitasyon kung kailan ginagawa ng Diyos ang Kanyang gawain, at
bukod dito, ang mga karaniwang tao ay may karaniwang paraan ng paglaki.
Ang Banal na Espiritu ay palaging nananahan sa Kanya. Nang isinilang si
Jesus, Siya ay kakaiba mula sa lahat, at lumabas ang isang tala sa
umaga; bago Siya isilang, nagpakita ang isang anghel kay Jose sa isang
panaginip at nagsabi na si Maria ay manganganak ng isang sanggol na
lalaki, at ang sanggol na iyon ay ipinaglihi sa Banal na Espiritu. Kaya
hindi iyon pagkatapos na pagkatapos ng pagbautismo kay Jesus, kung saan
din opisyal na nagsimula ang Banal na Espiritu sa Kanyang gawain, na ang
Banal na Espiritu ay bumaba sa Kanya. Ang kasabihan na ang Banal na
Espiritu ay bumaba sa Kanya na parang isang kalapati ay tumutukoy sa
opisyal na pagsisimula ng Kanyang ministeryo. Ang Espiritu ng Diyos ay
nananahan na sa Kanya noon pa man, ngunit hindi Siya nagsimulang gumawa,
dahil hindi pa dumarating ang tamang panahon, at ang Banal na Espiritu
ay hindi nagsimula ng gawain nang padalos-dalos. Ang Banal na Espiritu
ay nagpatotoo sa Kanya sa pamamagitan ng bautismo. Nang Siya ay umahon
mula sa tubig, opisyal na nagsimulang kumilos ang Banal na Espiritu sa
Kanya, na nagpahiwatig na ang katawan ng Diyos na naging-tao ay
nagsimulang isakatuparan ang Kanyang ministeryo, at nasimulan ang gawain
ng pagtubos, iyon ay, ang Kapanahunan ng Biyaya ay opisyal na
nagsimula. Kaya, may oras para sa gawain ng Diyos, anuman ang isagawa
Niyang gawain. Matapos ang Kanyang bautismo, walang natatanging
pagbabago kay Jesus; Siya’y nasa Kanyang orihinal na katawang-tao pa
rin. Ito ay dahil lang sa sinimulan Niya ang Kanyang gawain at ibinunyag
ang Kanyang pagkakakilanlan, at Siya ay puno ng awtoridad at
kapangyarihan. Sa bagay na ito, Siya ay iba na mula sa dati. Iba na ang
Kanyang pagkakakilanlan, maaaring sabihin na mayroong makabuluhang
pagbabago sa Kanyang kalagayan; ito ang patotoo ng Banal na Espiritu, at
hindi ang gawaing isinagawa ng tao. Sa simula, hindi alam ng mga tao,
at mayroon lang silang kaunting nalaman nang nagpatotoo ang Banal na
Espiritu para kay Jesus sa ganoong paraan. Kung nagsagawa ng dakilang
gawain si Jesus bago magpatotoo ang Banal na Espiritu sa Kanya, ngunit
wala ang patotoo ng Diyos Mismo, kaya gaano man kadakila ang Kanyang
gawain, hindi malalaman ng mga tao ang Kanyang pagkakakilanlan, dahil
hindi magkakaroon ng kakayahan ang mga mata ng tao na makita ito. Kung
wala ang hakbang ng pagpapatotoo ng Banal na Espiritu, walang
makakikilala sa Kanya bilang Diyos na nagkatawang-tao. Kung, matapos
magpatotoo ng Banal na Espiritu sa Kanya, at si Jesus ay nagpatuloy na
gumawa sa parehong paraan, na walang pagkakaiba, sa gayon hindi ito
magkakaroon ng ganoong epekto. At dito pangunahing ipinakita din ang
gawain ng Banal na Espiritu. Matapos magpatotoo ng Banal na Espiritu,
kinailangang magpakita ang Banal na Espiritu, nang sa gayon ay iyong
mamalas na Siya ang Diyos, na nasa Kanya ang Espiritu ng Diyos; hindi
mali ang patotoo ng Diyos, at ito ang magpapatunay na ang Kanyang
patotoo ay tama. Kung ang gawain noon at ngayon ay iisa, kung gayon ang
ministeryo Niya ng pagkakatawang-tao, at ang gawain ng Banal na
Espiritu, ay hindi mabibigyang-diin, kaya hindi magkakaroon ng kakayahan
ang mga tao na makilala ang gawain ng Banal na Espiritu, dahil walang
malinaw na pagkakaiba. Matapos magpatotoo, nararapat panindigan ng Banal
na Espiritu ang patotoong ito, kaya kinailangan Niyang ipahayag ang
Kanyang karunungan at awtoridad sa pamamagitan ni Jesus, na naiiba mula
sa mga nakaraan. Syempre, hindi ito ang epekto ng bautismo; ang bautismo
ay isang pagdiriwang lang, ang bautismo ay isang paraan lang upang
maipakita na oras na upang isagawa ang Kanyang ministeryo. Ang ganoong
gawain ay upang maipakita nang malinaw ang dakilang kapangyarihan ng
Diyos, maipakita nang malinaw ang patotoo ng Banal na Espiritu, at
pananagutan ng Banal na Espiritu ang patotoong ito hanggang sa
pinaka-wakas. Bago isagawa ang Kanyang ministeryo, nakinig din si Jesus
sa mga turo, nangaral at nagpalaganap ng ebanghelyo sa iba’t ibang
lugar. Hindi Siya nagsagawa ng anumang dakilang gawain dahil hindi pa
dumarating ang oras upang isagawa Niya ang Kanyang ministeryo, at gayon
din dahil mapagpakumbabang nagtago ang Diyos Mismo sa Kanyang
katawang-tao, at hindi nagsagawa ng anumang gawain hanggang dumating ang
tamang panahon. Hindi Siya gumawa bago ang bautismo dahil sa dalawang
dahilan: Una, dahil ang Banal na Espiritu ay hindi pa opisyal na
bumababa sa Kanya upang gumawa (maaaring sabihin na, hindi pa
ipinagkaloob ng Banal na Espiritu kay Jesus ang kapangyarihan at
awtoridad upang isagawa ang ganoong gawain), at kahit na nalaman Niya
ang Kanyang pagkakakilanlan, wala sanang kakayahan si Jesus na isagawa
ang gawain na nilayon Niyang gawin paglaon, at kinailangang maghintay
hanggang sa araw ng Kanyang bautismo. Ito ang panahon ng Diyos, at
walang may kakayahang sumalungat dito, kahit na si Jesus Mismo; hindi
kayang gambalain ni Jesus Mismo ang Kanyang sariling gawain. Syempre,
ito ang pagpapakumbaba ng Diyos, at gayundin ang kautusan ng gawain ng
Diyos; kung ang Espiritu ng Diyos ay hindi gumawa, walang makagagawa sa
Kanyang gawain. Pangalawa, bago Siya sumailalim sa bautismo, Siya ay
isang napaka-karaniwan at ordinaryong tao lang, at walang pinagkaiba
mula sa mga karaniwan at ordinaryong tao; ito ang isang aspeto kung
paanong ang Diyos na nagkatawang-tao ay hindi nakahihigit sa karaniwan.
Hindi sinalungat ng Diyos na nagkatawang-tao ang pagsasaayos ng Espiritu
ng Diyos; Siya ay gumawa sa maayos na paraan at napaka-normal.
Pagkatapos lang ng bautismo saka nagkaroon ng awtoridad at kapangyarihan
ang Kanyang gawain. Maaaring sabihin, na kahit Siya ang Diyos na
nagkatawang-tao, hindi Siya nagsagawa ng mga hindi pangkaraniwang gawa,
at lumaki na katulad ng mga normal na tao. Kung nalaman agad ni Jesus
ang Kanyang pagkakakilanlan, at nagsagawa ng mga dakilang gawain sa
buong lupain bago ang Kanyang bautismo, at naging kakaiba mula sa normal
na tao, ipinapakita ang sarili Niya bilang katangi-tangi, sa gayon
hindi lang magiging imposible para kay Juan na isagawa ang Kanyang
gawain, ngunit hindi rin magkakaroon ng paraan upang masimulan ng Diyos
ang susunod na yugto ng Kanyang gawain. At kaya ito sana ay magpapatunay
na ang ginawa ng Diyos ay mali, at sa tao, magmimistulang ang Espiritu
ng Diyos at ang naging-taong katawan ng Diyos ay hindi nagmula sa iisang
pinanggalingan. Kaya, ang gawain ni Jesus na naitala sa Biblia ay ang
gawain na isinagawa matapos Siyang bautismuhan, ang gawaing isinagawa sa
loob ng tatlong taon. Hindi naitala sa Biblia ang Kanyang ginawa bago
Siya sumailalim sa bautismo dahil hindi Niya isinagawa ang gawaing ito
bago Siya bautismuhan. Isa lang Siyang karaniwang tao, at kumatawan sa
isang karaniwang tao; bago sinimulan ni Jesus na isagawa ang Kanyang
ministeryo, wala Siyang ipinagkaiba mula sa mga karaniwang tao, at ang
iba ay walang makitang pagkakaiba sa Kanya. Nang si Jesus ay tumuntong
sa gulang na 29, nalaman Niyang naisakatuparan na Niya ang isang yugto
sa gawain ng Diyos; bago noon, Siya Mismo ay hindi alam, dahil ang
gawaing isinagawa ng Diyos ay hindi higit sa karaniwan. Nang dumalo Siya
sa isang pagtitipon sa sinagoga noong Siya ay labindalawang-taong
gulang, hinahanap Siya ni Maria, at isang pangungusap lang ang Kanyang
sinabi, sa parehong paraan ng kahit na sinumang bata: “Inay! Hindi mo ba
alam na dapat Kong unahin ang kalooban ng Aking Ama kaysa sa lahat?”
Syempre, dahil Siya ay ipinagbuntis mula sa Banal na Espiritu, hindi ba
Siya maituturing na katangi-tangi sa ibang paraan? Ngunit ang Kanyang
pagiging katangi-tangi ay hindi nangangahulugang Siya ay higit sa
pangkaraniwan, maliban lamang na minahal Niya ang Diyos nang higit kaysa
sa sinumang ibang bata. Kahit na Siya ay isang tao sa paningin, ang
Kanyang diwa ay katangi-tangi pa rin at iba sa lahat. Ngunit pagkatapos
lamang ng Kanyang bautismo, saka Niya naramdaman ang pagkilos ng Banal
na Espiritu sa Kanya, naramdaman Niya na Siya ang Diyos Mismo. Nang
narating lamang Niya ang gulang na 33, talagang naunawaan Niyang
hinangad isagawa ng Banal na Espiritu sa Kanya ang gawain ng pagpapapako
sa krus. Sa gulang na 32, nalaman Niya ang ilang mga katotohanang
panloob, katulad ng mga nakasulat sa Ebanghelyo ni Mateo: “At sumagot si
Simon Pedro at sinabi, Ikaw ang Cristo, Ang anak ng Dios na buhay. …
Mula ng panahong yao’y nagpasimulang ipinakilala ni Jesus sa kaniyang
mga alagad, na kinakailangang siya’y pumaroon sa Jerusalem, at magbata
ng maraming bagay sa matatanda at sa mga pangulong saserdote at sa mga
eskriba, at siya’y patayin, at muling ibangon sa ikatlong araw.” Hindi
Niya alam antimano ang gawain na Kanyang isasagawa, ngunit sa isang
tiyak na panahon. Hindi Niya ganap na nalaman nang Siya ay isinilang;
unti-unting kumilos sa Kanya ang Banal na Espiritu, at mayroong paraan
ng paggawa. Kung sa simula pa lang, nalaman Niyang Siya ay Diyos at
Kristo, at ang nagkatawang-taong Anak ng tao, na kailangan Niyang
isakatuparan ang gawain ng pagpapapako sa krus, sa gayon bakit hindi
Siya gumawa dati pa? Bakit pagkatapos lamang Niyang sabihin sa Kanyang
mga disipulo ang tungkol sa Kanyang ministeryo ay nakaramdam si Jesus ng
kalungkutan, at taimtim na nanalangin para rito? Bakit nagbukas ng daan
si Juan para sa Kanya at binautismuhan Siya bago Niya naunawaan ang
maraming bagayna hindi Niya maunawaan? Pinatutunayan nito na ito ang
gawain ng Diyos na naging-tao sa katawan, at upang Kanyang maunawaan, at
makamit, mayroong proseso, dahil Siya ang Diyos na naging-tao sa
katawan, na ang gawain ay iba mula sa mga direktang ginawa ng Banal na
Espiritu.
Ang bawat hakbang sa gawain ng Diyos ay sumusunod sa
iisang agos, at kaya sa anim na libong taon ng plano ng pamamahala ng
Diyos, ang bawat hakbang ay malapit na sinusundan ng pangalawa, mula sa
pagkakatatag ng mundo hanggang sa kasalukuyan. Kung walang
magbibigay-daan, sa gayon walang makasusunod; dahil may mga nakasunod,
may mga nagbigay-daan. Sa paraang ito, ang bawat hakbang ng gawain ay
naipasa. Ang unang hakbang ay sinusundan ng pangalawa, at kung walang
magbubukas ng daan, magiging imposible na simulan ang gawain, at walang
magiging paraan ang Diyos upang sumulong sa Kanyang gawain. Walang
hakbang ang sumasalungat sa iba, at ang bawat isa ay sumusunod sa una na
parang agos; ang lahat ng ito ay isinagawa ng iisang Espiritu. Ngunit
hindi alintana kung may naghanda ng daraanan, o nagsagawa ng gawain ng
iba, hindi ito nagpapasiya ng kanilang pagkakakilanlan. Hindi ba tama
ito? Si Juan ang nagbukas ng daan, at isinagawa ni Jesus ang Kanyang
gawain, ito ba ay nagpapatunay na ang pagkakakilanlan ni Jesus ay mas
mababa sa pagkakakilanlan ni Juan? Isinagawa ni Jehova ang Kanyang
gawain bago si Jesus, masasabi mo ba na mas mataas si Jehova kaysa kay
Jesus? Hindi mahalaga kung sila man ang nagbigay-daan o nagsagawa ng
gawain ng iba; ang pinakamahalaga ay ang diwa ng kanilang gawain, at ang
pagkakakilanlan na kanilang kinakatawan. Hindi ba tama ito? Dahil
nagbalak ang Diyos na gumawa sa kalagitnaan ng mga tao, kinailangan
Niyang itaas ang mga magbibigay-daan. Nang si Juan ay nagsimulang
mangaral, at nagsabing, “Ihanda ninyo ang daan ng Panginoon, tuwirin
ninyo ang kaniyang mga landas. Mangagsisi kayo; sapagka’t malapit na ang
kaharian ng langit.” Nangusap siya sa ganoong paraan mula sa
pinaka-simula, at bakit niya nasabi ang mga salitang ito? Sa
pagkakasunud-sunod ng mga salitang ito, si Juan ang unang nangusap ng
ebanghelyo sa kaharian ng langit, si Jesus ang sumunod na nangusap. Ayon
sa pagkaintindi ng tao, si Juan ang nagbukas ng bagong landas, at
syempre higit na dakila si Juan kaysa kay Jesus. Ngunit hindi sinabi ni
Juan na siya ang Kristo, at hindi nagpatotoo ang Diyos sa kanya bilang
minamahal na Anak ng Diyos, ginamit lang siya upang buksan at ihanda ang
daan para sa Panginoon. Siya ang nagbigay-daan para kay Jesus, ngunit
hindi siya maaaring gumawa sa ngalan ni Jesus. Ang lahat ng gawain ng
tao ay pinananatili rin ng Banal na Espiritu.
Sa Panahon ng
Lumang Tipan, si Jehova ang nanguna sa daan, at ang gawain ni Jehova ay
kumatawan sa buong panahon ng Lumang Tipan, at ang lahat ng gawaing
isinagawa sa Israel. Itinaguyod lang ni Moises ang gawaing ito sa lupa,
at ang kanyang paghihirap ay maituturing na pakikipagtulungan ng tao. Sa
panahong iyon, si Jehova ang nangusap, at tinawag Niya si Moises, at
siya ay itinaas sa kalagitnaan ng mga tao sa Israel, at inatasan Niya si
Moises upang pangunahan ang mga tao sa ilang papunta sa Canaan. Hindi
lang ito gawain ni Moises, ngunit ito ay personal na iniutos ni Jehova,
kaya si Moises ay hindi maaaring tawaging Diyos. Si Moises rin ang
naglatag ng kautusan, ngunit ang kautusang ito ay personal na iniutos ni
Jehova, na Siyang nagsanhi na sabihin ni Moises. Gumawa rin si Jesus ng
mga utos, at pinawalang-bisa ang mga kautusan sa Lumang Tipan at
ibinigay ang mga utos para sa bagong panahon. Bakit si Jesus ay Diyos
Mismo? Dahil ang mga ito ay hindi magkakapareho. Sa panahong iyon, ang
gawaing isinagawa ni Moises ay hindi kumatawan sa panahon, ni hindi rin
ito nagbukas ng bagong daan; siya ay naunang pinangasiwaan ni Jehovah,
at siya ay ginamit lamang ng Diyos. Nang dumating si Jesus, nagsagawa si
Juan ng gawain ng pagbibigay-daan at nagsimulang ipalaganap ang
ebanghelyo ng kaharian ng langit (sinimulan ito ng Banal na Espiritu).
Nang nagpakita si Jesus, direkta Niyang isinagawa ang Kanyang gawain,
ngunit may malaking pagkakaiba sa Kanyang gawain at ang gawain at mga
pagbigkas ni Moises. Si Isaias ay nagpahayag din ng maraming hula,
ngunit bakit hindi siya ang Diyos Mismo? Hindi nagpahayag ng maraming
hula si Jesus, ngunit bakit Siya itinuring na Diyos Mismo? Walang
naglalakas-loob magsabing ang gawain ni Jesus sa panahong iyon ay mula
sa Banal na Espiritu, ni hindi rin sila naglakas-loob magsabing ito’y
mula sa kalooban ng tao, o ito ay ganap na gawain ng Diyos Mismo. Walang
paraan ang tao na magsuri ng ganoong mga bagay. Maaaring sabihin na si
Isaias ay nagsagawa ng ganoong mga gawain, at nagpahayag ng ganoong mga
hula, at ang lahat ng ito ay mula sa Banal na Espiritu; hindi ito
direktang nagmula kay Isaias mismo, ngunit ito ay mga pagbubunyag mula
kay Jehova. Hindi nagsagawa ng maraming gawain si Jesus, at hindi
nangusap ng maraming salita, ni hindi rin Siya nagpahayag ng maraming
hula. Para sa tao, ang Kanyang mga pangaral ay hindi masyadong itinaas,
ngunit Siya pa rin ang Diyos Mismo, at iyon ay hindi maipapaliwanag ng
tao. Walang sinuman ang naniwala kay Juan, o kay Isaias, o kay David, ni
walang sinuman ang tumawag na Diyos sa kanila, o Diyos na David, o
Diyos na Juan; walang nagsabi ng ganoon, at si Jesus lang ang kaylanma’y
tinawag na Kristo. Ang pag-uuring ito ay ginawa ayon sa patotoo ng
Diyos, sa isinagawa Niyang gawain, at sa ministeryong Kanyang
isinakatuparan. Kaugnay ng mga dakilang tao sa Biblia—Abraham, David,
Josue, Daniel, Isaias, Juan at Jesus—sa pamamagitan ng mga gawaing
kanilang isinagawa, masasabi mo kung sino ang Diyos Mismo, at kung sino
ang mga propeta at kung sino ang mga apostol. Kung sino ang mga ginamit
ng Diyos, at kung sino ang Diyos Mismo, ay nakita ang pagkakaiba at
natukoy sa pamamagitan ng kanilang diwa at ang uri ng gawain na kanilang
isinagawa. Kung hindi mo kayang makita ang pagkakaiba, sa gayon ito’y
nagpapatunay na hindi mo alam ang kahulugan ng paniniwala sa Diyos. Si
Jesus ay Diyos dahil nangusap Siya ng maraming salita, at nagsagawa ng
maraming gawain, partikular na, nagpamalas Siya ng mga himala. Gayundin,
si Juan ay nagsagawa rin ng maraming gawain, at nangusap ng maraming
salita, gayundin si Moises; bakit hindi sila tinawag na Diyos? Si Adan
ay direktang nilikha ng Diyos; bakit hindi Siya tinawag na Diyos, sa
halip ay tinawag lang na nilalang? Kung may magsasabi sa’yo, “Ngayon,
nagsagawa ng maraming gawain ang Diyos, nangusap ng maraming salita;
Siya ang Diyos Mismo. Samakatwid, dapat ding Diyos si Moises dahil siya
ay nangusap ng maraming salita!” dapat may ganting-tanong ka sa kanila,
“Sa panahong iyon, bakit nagpapatotoo ang Diyos kay Jesus, at hindi kay
Juan, bilang Diyos Mismo? Hindi ba dumating si Juan bago kay Jesus? Ano
ang mas dakila, ang gawain ni Juan o ni Jesus? Para sa tao,
nagmimistulang mas dakila si Juan kaysa kay Jesus, ngunit bakit
nagpatotoo ang Banal na Espiritu kay Jesus at hindi kay Juan?” Pareho
ang nangyayari sa ngayon! Sa simula, nang pinangunahan ni Moises ang mga
tao sa Israel, nangusap si Jehova sa kanya mula sa mga ulap. Hindi
direktang nangusap si Moises, sa halip ay direktang pinangunahan siya ni
Jehovah. Ito ang gawain ng Israel sa Lumang Tipan. Wala kay Moises ang
Espiritu o ang pagka-Diyos ng Diyos. Hindi niya magagawa ang ganoong
gawain, kaya mayroong malaking pagkakaiba sa pagitan ng kanyang ginawa
at sa ginawa ni Jesus. At ito ay dahil ang isinagawa nilang gawain ay
magkaiba! Maging ang isang tao ay ginamit ng Diyos, o isang propeta, o
apostol, o ang Diyos Mismo, ito ay mababatid sa pamamagitan ng uri ng
kanyang gawain, at ito ang magwawakas ng iyong pagdududa. Nakasaad sa
Biblia na tanging ang Kordero ang makapagbubukas sa pitong selyo. Sa
loob ng ilang panahon, maraming mga tagapagpaliwanag ng banal na
kasulatan sa mga dakilang tao na iyon, maaari mo bang sabihin na lahat
sila ay Kordero? Maaari mo bang sabihin na ang kanilang mga paliwanag ay
mula sa Diyos? Sila ay mga tagapagpaliwanag lang; wala silang
pagkakakilanlan ng Kordero. Paano sila magiging karapat-dapat na
magbukas ng pitong selyo? Ito ay totoo na “Tanging ang Kordero ang
makapagbubukas ng pitong selyo,” ngunit hindi Siya pumarito upang buksan
lamang ang pitong selyo; walang pangangailangan sa gawaing ito, ito ay
ginawa nang hindi sinasadya. Siya ay perpektong malinaw tungkol sa
Kanyang sariling gawain; kailangan ba Niyang maglaan ng maraming oras
upang maipaliwanag ang banal na kasulatan? Dapat bang idagdag ang
“panahon ng Kordero na nagpapaliwanag ng banal na kasulatan” sa anim na
libong taon ng gawain? Pumarito Siya upang magsagawa ng bagong gawain,
ngunit Siya rin ang nagbibigay ng mga pagbubunyag tungkol sa mga gawain
sa nakaraan, ipinauunawa sa mga tao ang katotohanan ng anim na libong
taong gawain. Hindi na kailangang ipaliwanag ang sobrang dami ng sipi
mula sa Biblia; ang susi ay ang gawain ngayon, na siyang mahalaga. Dapat
mong malaman na hindi dumating ang Diyos upang magbukas ng pitong
selyo, pumarito Siya upang isagawa ang gawain ng pagliligtas.
Ang
alam mo lang ay bababa si Jesus sa huling mga araw, ngunit paano Siya
bababa? Ang makasalanang tulad mo, na natubos pa lang, at hindi nabago,
at hindi ginawang perpekto ng Diyos, susundin mo ba kung ano ang nais ng
Diyos? Para sa iyo, ikaw na siyang nananahan pa rin sa iyong dating
sarili, totoo na ikaw ay iniligtas ni Jesus, at ikaw ay hindi
itinuturing na isang makasalanan dahil sa kaligtasan ng Diyos, ngunit
hindi ito nagpapatunay na ikaw ay hindi makasalanan, at hindi marumi.
Paano ka nagiging banal kung hindi ka pa nababago? Sa iyong kalooban,
ikaw ay puno ng karumihan, kasakiman at kasamaan, ngunit ninanais mo pa
rin na bumaba kasama ni Jesus—napakapalad mo naman! Nagmintis ka sa
isang hakbang sa iyong paniniwala sa Diyos: Ikaw ay natubos lang, ngunit
hindi nabago. Upang ikaw ay makasunod sa ninanais ng Diyos, ang Diyos
ang personal na gagawa ng pagbabago at paglilinis sa’yo; kung ikaw ay
tinubos lang, hindi ka magkakaroon ng kakayahang magtamo ng kabanalan.
Sa paraang ito hindi ka magiging karapat-dapat na makibahagi sa mga
biyaya ng Diyos, dahil nakalimutan mo ang isang hakbang sa gawain ng
Diyos na pamamahala sa tao, na isang mahalagang hakbang sa pagbabago at
pag-perpekto. Kaya ikaw, na isang makasalanang tinubos, ay walang
kakayahang direktang matamo ang pamana ng Diyos.
Kung wala ang
pagsisimula ng bagong yugto ng gawain na ito, sino ang nakaaalam kung
hanggang saan kayo makararating, kayong mga ebanghelista, mangangaral,
tagapagpaliwanag, at tinatawag na mga dakilang espiritwal na tao! Kung
wala ang pagsisimula ng bagong yugto ng gawain na ito, ang inyong
sinasabi ay lipas na! Ito ay alinman sa pag-akyat sa trono, o ang
paghahanda sa katayuan ng pagiging hari; alin man sa pagtatanggi sa
sarili o pagsupil sa katawan ng isa; alin man sa pagiging matiisin o
pagkatuto sa aral ng mga bagay; alin man sa kababaang-loob o pag-ibig.
Hindi ba’t ito’y pagsabi lang ng dating parehong aral? Ito ay isang
kalagayan lang ng pagtawag ng parehong bagay sa magkaibang pangalan!
Alin man sa pagtatakip sa ulo ng isang tao at paghahati ng tinapay, o
pagpapatong ng mga kamay at pagdarasal, at pagpapagaling sa may sakit at
pagpapalayas sa mga demonyo. Magkakaroon ba ng anumang bagong gawain?
Magkakaroon ba ng anumang inaasam na pag-unlad? Kung ikaw ay
magpapatuloy na mamuhay ng ganito, susunod ka na parang bulag sa mga
aral, o mananatili sa kaugalian. Naniniwala kayo na ang inyong gawain ay
napakatayog, ngunit hindi ninyo ba alam na lahat ito ay ipinasa at
itinuro ng mga “matatandang tao” noong sinaunang panahon? Hindi ba’t ang
inyong mga sinasabi at ginagawa ay mga huling salita ng mga matatandang
tao? Hindi ba’t ito ay mga utos ng mga matatandang tao bago sila
namatay? Sa tingin ba ninyo na ang inyong mga kilos ay nakahihigit sa
kilos ng mga apostol at propeta sa mga nakaraang salinlahi, at
nakahihigit pa sa lahat ng bagay? Ang simula ng yugtong ito ng gawain ay
nagwakas sa inyong pagsamba sa gawain ni Witness Lee na paghahangad na
maging hari at pag-akyat sa trono, at pinigil ang iyong paghahambog at
pag-iingay, upang hindi kayo makialam sa yugtong ito ng gawain. Kung
wala ang yugto ng gawain na ito, kayo ay lulubog nang mas malalim sa
hindi na matutubos. Napakarami ng mga lipas na nasa inyo! Sa
kabutihang-palad ang gawain sa ngayon ay ibinalik kayo; kung hindi, sino
ang nakakaalam kung saang landas kayo pupunta! Dahil ang Diyos ay ang
Diyos na laging bago at hindi naluluma, bakit hindi ka naghahangad ng
mga bagong bagay? Bakit ka nananatili sa mga lumang bagay? At kaya, ang
pag-alam sa gawain ng Banal na Espiritu ngayon ang pinakamahalaga!
Mula sa Mga Pagbigkas ni Cristo ng mga Huling Araw (Mga Seleksyon)
